ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ PEYRONIE (ΙΝΩΔΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΠΕΟΥΣ)

Τι είναι η νόσος του Peyronie (Ινώδης σκλήρυνση του πέους);

Πρόκειται για παρουσία σκληρυντικών πλακών στον ινώδη χιτώνα του πέους. Οι πλάκες εμφανίζονται κυρίως στην άνω επιφάνεια του πέους (ραχιαία επιφάνεια) και σε μικρότερο βαθμό στην κάτω επιφάνεια (κοιλιακή). Οι σκληρυντικές πλάκες προκαλούν κάμψη και γωνίωση του πέους κατά τη στύση. Σε βαριές περιπτώσεις η κάμψη δύναται να εμφανιστεί και όταν το πέος είναι χαλαρό.

Η νόσος έλαβε το όνομά της από τον Γάλλο Ιατρό του Λουδοβίκου του 14ου, Girot de la Peyronie.

Απεικόνιση φυσιολογικού πέους (αριστερά) και πέους με γωνίωση (δεξιά) λόγω δημιουργίας πλάκας σε νόσο του Peyronie

Πόσο συχνή είναι η νόσος και ποιές ηλικίες αφορά κυρίως;

Εμφανίζεται στο γενικό ανδρικό πληθυσμό σε ποσοστά από 1 – 4 %, κυρίως σε άνδρες ηλικίας 40 – 70 ετών, με μέση ηλικία εμφάνισης τα 50 έτη. Οποιοσδήποτε άνδρας μπορεί να προσβληθεί από τη νόσο, ακόμα και σε ηλικία κάτω των 30 ετών.

Ποια είναι η αιτιολογία της νόσου;

Η ακριβή αιτιολογία της νόσου παραμένει άγνωστη. Φαίνεται, ότι επαναλαμβανόμενος τραυματισμός του πέους κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής είναι ο σημαντικότερος αιτιολογικός παράγοντας.

Αποτέλεσμα των μικροτραυματισμών του πέους είναι η συσσώρευση ινώδους και ινοβλαστών με συνακόλουθη παραγωγή κολλαγόνου. Η συσσώρευση κολλαγόνου προκαλεί την δημιουργία της πλάκας.

Ποια είναι τα συμπτώματα της νόσου του Peyronie;

• Πόνος κατά τη στύση – το αρχικό σύμπτωμα της νόσου. Υποχωρεί και χωρίς θεραπεία
• Ψηλαφητή σκληρία (πλάκα)
• Κάμψη και γωνίωση του πέους – προκαλούνται με την αύξηση του μεγέθους των πλακών. Σε βαριές περιπτώσεις, η παραμόρφωση του πέους καθιστά δυσχερή ή αδύνατη την σεξουαλική επαφή
• Στυτική δυσλειτουργία σε ορισμένους ασθενείς με τη νόσο

Απεικόνιση ινώδους πλάκας με συνακόλουθη κάμψη του πέους

Ποια είναι η πορεία της νόσου του Peyronie;

Η πορεία της νόσου δεν είναι προβλέψιμη. Στις περισσότερες περιπτώσεις η νόσος διέρχεται 2 φάσεις.

Η πρώτη είναι η ασταθής ή ενεργητική φάση, κατά την οποία υπάρχει πόνος κατά τη στύση και αυξανόμενη δυσμορφία του πέους. Ο πόνος κατά τη στύση υποχωρεί σε όλους τους ασθενείς 1 – 2 χρόνια μετά την έναρξη της νόσου. Στο αρχικό στάδιο υφίσταται πιθανότητα αυτόματης υποστροφής της νόσου (αυτοίαση).

Η δεύτερη φάση ονομάζεται σταθερή ή παθητική. Η στύση είναι ανώδυνη και τυχόν δυσμορφία του πέους μόνιμη.

Πως τίθεται η διάγνωση της νόσου του Peyronie;

Η διάγνωση τίθεται με βάση:

• Ιστορικό
• Κλινική εξέταση – ψηλάφηση της πλάκας, σκληρότητα της πλάκας, κάμψη του πέους, αριθμός και θέση των πλακών
• Έγχρωμο υπερηχογράφημα του πέους με προκλητή στύση (ενδοσηραγγώδης ένεση)

Ποιες άλλες παθήσεις οφείλουμε να σκεφτούμε και να αποκλείσουμε;

Διαφορική διάγνωση πρέπει να γίνει από:

• Καρκίνο του πέους
• Σκληρυντική λεμφαγγειϊτιδα
• Θρόμβωση φλέβας
• Συγγενής κάμψη του πέους

Ποια είναι η θεραπεία της νόσου του Peyronie;

Συντηρητική θεραπεία:

• Βιταμίνη Ε: αντιοξειδωτικός παράγοντας. Δίνεται σε υψηλή δοσολογία 1000 – 2000 μονάδων / 24ωρο με περιορισμένο όφελος
• Potaba (αμινοβενζοϊκό κάλιο): δόση 12 gr / ημερησίως. Μειονέκτημα του ενλόγω φαρμάκου είναι η πρόκληση γαστρεντερικών διαταραχών. Μειώνει το μέγεθος της πλάκας, την κάμψη και καθυστερεί την επιδείνωση της νόσου. Διάρκεια θεραπείας 6 μήνες μέχρι 1 χρόνος
• Κολχικίνη, Ταμοξιφαίνη, Καρνιτίνη έδειξαν αμφίβολα αποτελέσματα
• Ενδοπεϊκές ενέσεις εντός της πλάκας (βεραπαμίλη, κορτιζόνη, ιντερφερόνη) είχαν αμφίβολα αποτελέσματα

Χειρουργική θεραπεία: συνιστάται μόνο σε σταθερή νόσο για διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών. Είναι θεραπεία εκλογής, εάν η κάμψη του πέους καθιστά την επαφή αδύνατη.

Η χειρουργική θεραπεία συνίσταται:

• Τεχνική Nesbit ή τροποποίηση αυτής. Ενδείκνυται σε μικρή έως μέτρια κάμψη του πέους (< 60 μοιρών) με επαρκές μήκος πέους και καλή στυτική λειτουργία
• Αφαίρεση της πλάκας με τοποθέτηση μοσχεύματος (αυτόλογο μόσχευμα ή συνθετικό). Ενδείκνυται ως τεχνική σε κάθε τύπο παραμόρφωσης
• Η αφαίρεση της πλάκας δύναται σε περιπτώσεις σοβαρής στυτικής δυσλειτουργίας να συνδυαστεί με τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης

Αφαίρεση της πλάκας με τοποθέτηση μοσχεύματος (αυτόλογο μόσχευμα ή συνθετικό)